Ik zat net toevallig op m’n iPod het nummer Total Hate ’95 van No Doubt te luisteren toen het nieuwe nummer van Gwen Stefani, Sweet Escape, op TV voorbij kwam. Hoewel ik Sweet Escape een lekker nummer vind, catchy, makkelijk in het gehoor, prima draaibaar in Asterion, vond ik het verschil toch wel erg bizar. Hieronder een muzikaal contrast om te laten zien wat ik bedoel.
Gwen Stefani richt, samen met haar broer en een gezamenlijke vriend, in 1986 No Doubt op. Als die vriend het volgende jaar zelfmoord pleegt wordt Gwen lead vocal. De band wordt langzaam aan lokaal bekend en krijgt een deal met een platenlabel.
Hun eerste single, van het album No Doubt in 1992, is Trapped in a box:
Gwen Stefani is hier 23 jaar en een ontzettend skatemeisje. Toch anders, he?
Het album wordt geen succes omdat grunge op dat moment de trend is. Het blije poppy geluidje van No Doubt, wat al tinten Orange County ska in zich heeft, past daar absoluut niet bij. Ze laten het er niet bij zitten en maken op eigen houtje, omdat hun label er geen zin meer in heeft, een nieuw album: Beacon Street Collection.
Op dat album zaten geen singles, maar wel wat nummers die aangeven waar de band toen zat. Deze live-opname van Total Hate ’95, met de leadzanger van Sublime, is daar een goed voorbeeld van:
Vervolgens wordt skapunk mainstream in Amerika en kan de release van Tragic Kingdom het mainstream succes van No Doubt inluiden. De eerste single en meteen een hit was Just a Girl:
Vergelijk de vorige drie films nu eens met Sweet Escape:
Toch vond ik ‘r vroeger leuker.