Ik ken Ska-P eigenlijk helemaal niet zo goed. Een paar losse nummers die ik vet vind, op compilatie CD’s of als mp3tjes van vrienden gekregen, maar meer ook niet. Toen ik echter vorig jaar op de site van de Melkweg zag dat ze een reünie tour hielden en naar Amsterdam kwamen wist ik wel dat ik het Frank moest vertellen. Die wou namelijk al jaren naar Ska-P toe, maar in 2005 stopte de band er opeens mee.
Frank’s mailtje terug uit Amerika was licht verwarrend – “Vette shit, wij gaan mee!” – oh. Nou ja, ik was zelf eigenlijk nog niet van plan te gaan, maar als we met z’n allen gaan is het wel leuk. Hoppa, kaartjes besteld. Nu wil de ironie dat Paul en ik beide dus Ska-P niet echt kennen en in principe ‘met Frank mee’ gingen. Frank, die een week van te voren opeens doorhad dat ie de hockeytraining niet kon missen en daarom er niet bij zou zijn. Hmmm, kut.
Maar elk excuus om met een goeie vriend bier te drinken en live muziek te horen is er natuurlijk één om maximaal gebruik van te maken, dus Paul en ik togen met enkele biertjes achter de kiezen naar de Melkweg toe. We hadden onze jassen nog niet opgehangen of de blije ska blazergeluiden pompten uit de speakers en de menigte op de dansvloer ging los. Nu ben ik al een jaar of 10 op punk en ska concerten geweest, maar het enige waar ik dit mee kon vergelijken waren de energieke optredens van Floggin’ Molly. De sfeer was zo blij, de hele dansvloer zo enthousiast. Geen skinhead neo’s die nog wel eens zich tussen het ska publiek willen verstoppen. En de hoeveelheid aantrekkelijke jonge alto meisjes was zeker ook niet onaardig te noemen 😉
Na de eerste paar nummers begon de zanger uitgebreid z’n verhaal te doen. Want Ska-P is nog een ska band met idealen, van die lui die echt geloven in de bedoeling achter hun muziek. Working class rebellie, neer met de overheid, leve de anarchie. Alleen vertelt hij dat dus in het Spaans, want Ska-P heeft een hekel aan Britten, Amerikanen en blijkbaar ook hun taal. Paul was daardoor al snel bezig met het vertalen van de lyrics voor me, hoewel hij na een tijdje niet echt meer volledige zinnen hoefde uit te leggen maar enkel nog het onderwerp van hun afgunst per nummer te noemen. Doodstraf. Stierenvechten. Overheid. Kapitalisme. Israël – je maakt toch niet vaak mee dat je staat te dansen op de tekst “Intifada! Muertos, muertos!!! De Israël!”. Dubieus als het standpunt mag zijn, het nummer is wél vet.
Aan het eind van het concert kwam ik Paulus, Berend en Deef nog tegen en moest dit heugdelijke feit natuurlijk gevierd worden met bier. Op Berend’s aanraden gingen we naar de Bourbon Street, een blues club waar we pints Murphy’s onder het genot van live muziek konden weghakken. Goede muziek gevolgd door meer goede muziek, top-avond gehad. Heb de discografie van Ska-P net gedownload, heeeeeeeerlijk. Aanrader dus!