Maatshirt bij Ettemadis: Tussenpas

Eindelijk was het zover: na één afspraak waar ik afhaakte wegens extreme brakheid na ESK Stef, één keer random langskomen in de hoop dat m’n shirt er toevallig lag en één afspraak waarbij de NS dwars lag door de verbinding tussen Utrecht en Amersfoort optioneel te maken… had ik vandaag eindelijk de tussenpas van m’n maatshirt bij Ettemadis (Evan was na Stef minder brak en had daarom drie weken geleden zijn tussenpas al gehad).

Een tussenpas is niet een verplichte stap in het proces maar wel een aanrader: de maten die tijdens de eerste afspraak zijn opgenomen zijn theoretisch correct, maar kunnen op het oog toch anders uitvallen. Tijdens de tussenpas wordt een ruwe vorm van het shirt – bestaand uit enkel voorkant, achterkant en één mouw – gepast om te zien of er voor het lichaam verder nog aanpassingen nodig zijn.

De heer Etemadi liet me mijn shirt zien, op dat moment eigenlijk nog nauwelijks als een overhemd te herkennen, en ik was meteen tevreden over mijn stofkeuze. Het is lastig om je in te beelden hoe een shirt eruit gaat zien van een stofje uit een stalenboek, maar het lichtblauwe visgraatje was geweldig. Het mocht dan ook de goedkeuring dragen van mevrouw Etemadi, die op dat moment ook in de winkel hielp.

Ik trok m’n polo uit en deed voorzichtig het ruwe shirt aan, Mehdi spelde het met beleid dicht…

Wow.

Voor m’n gevoel zat zelfs deze ruwe versie sowieso al 10x beter dan elk compleet overhemd wat ik ooit aangetrokken heb. Het was geweldig getailleerd, klopte rond de borst, schouders volgden de natuurlijke lijn van mijn lichaam, mouwgat zat bij m’n oksel in plaats van halverwege m’n arm, alle plekken waar het meestal mis gaat waren nu prima… Ik had wel eens eerder gelezen dat het een slecht idee is om als student maatshirts te laten maken, want daarna wil je nooit meer van het rek kopen. Ik heb nog niet eens een volledig shirt aangehad en ik snap het al.

(oef, ik ben niet echt een geschikt kledingmodel… Er is een reden waarom ik normaal achter de camera sta…)

Ik vond het nu misschien al prima, maar Mehdi Etemadi was nog geenszins tevreden. Het shirt was nog te breed bij m’n schouders (echt waar?), moest nog getailleerder zijn (oef), de mouwen en het mouwgat waren nog te wijd… met spelden en krijt werden zijn aanpassingen doorgevoerd. Nadat hij zich er van verzekerd had dat ik ook tevreden was – niet zo heel moeilijk, beginner op dit gebied als ik ben – ontdeed hij het shirt van de spelden en mocht ik het uittrekken.

IJverig werd het shirt op de werkbank gelegd en begon hij met een oranje krijt de aangestipte plekken verder uit te werken. Streepjes die aangaven waar een speld had gezeten werden volledige lijnen, een preview van de uiteindelijke vorm die het shirt zou gaan krijgen.

Nadat alle aanpassingen waren doorgevoerd werd de meetlint erbij gepakt en werden de nieuwe maten van het shirt opgenomen. De resultaten werden direct bijgeschreven op mijn overzicht en zullen uiteindelijk in mijn persoonlijke patroon verwerkt worden, in de toekomst kan een nieuw shirt dan al bij de tussenpas haast perfect zitten.

In totaal was ik met een half uurtje klaar. Zaterdag 6 juni staat de afspraak om het afgemaakte shirt te zien, ik kan niet wachten!