Oh mijn god, wat een weekend was dit. Een hele zomer waardeloos weer in Nederland, en dan net dat weekend dat je bij Biddinghuizen op een festivalterrein staat alleen maar brandende zon en 30+ graden. Dat gebrek aan zomervakantie dit jaar kan ik hier ook weer tegen wegstrepen 😀
Het was dit jaar in vergelijking met voorgaande jaren Lowlands een wat verkorte versie; normaal ben ik erbij van donderdag tot en met maandag. Maar meestal gaat dat ook gepaard met daarna een week ziek in bed liggen, en dat kon ik me misschien niet helemaal veroorloven in de proeftijd van m’n nieuwe baan 😉 . Dit jaar koos ik daarom voor de laffe-borrelaar versie door vrijdagochtend pas naar Lowlands te komen en zondagnacht alweer te vertrekken. Het heeft wel gewerkt: maandag lag ik nog uitgeschakeld de hele dag in bed, maar vandaag ben ik alweer aanspreekbaar – ondanks het bijbehorende Lowlandskuchje – en in staat om dingen te doen. Zoals deze blogpost schrijven!
Mijn Lowlands zag er dit jaar in grote lijnen zo uit (videos zijn indien ik ze kan vinden van Lowlands zelf, maar de zelfgemaakte opnames van bezoekers zijn wat schaars dit jaar lijkt het):
Vrijdag 17 augustus – dag 1
13:30 Skip & Die (X-Ray)
We moesten naar dit groepje in de metalen X-Ray hangar omdat Paul had gehoord dat zij muziek a’la Die Antwoord maakten. Ik was nog even huiverig, maar toen ik las dat de helft van de groep uit de Nederlandse Jori Collignon (van C-Mon & Kypski en Nobody Beats The Drum) bestond was ik ook om. Lekker begin van het weekend!
15:10 Ed Sheeran (Alpha)
Ik ben geen fan van de Alpha tent. Hij is te massaal, te groot, en trekt naar mijn smaak teveel ‘nieuw’ Lowlands volk aan dat alleen maar de bekende bands komt bekijken en daarom continu klaagt over de line-up (ja, ik ben een kuthipster). Wat ik wel fijn vind is op de heuvel naast de Alpha tent liggen terwijl er chille muziek gespeeld wordt. Sheeran heb ik verder weinig mee, maar er is niet zoveel mis met genieten van de zon terwijl hij in de achtergrond op z’n gitaartje staat te spelen.
16:10 Howler (Charlie)
Howler was het eerste bandje dat ik ontdekte in de Spotify playlist van Lowlands, helaas bleek dat ene nummer dat ik zo vet vond – ‘Beach Sluts’ – ook het enige echt leuke nummer van ze te zijn. Geen geweldige vondst dus, maar het nummer blijft lekker.
16:40 The Gaslight Anthem (Alpha)
Na het optreden in de Charlie liepen we snel terug naar de Alpha om nog een goed plekje voor The Gaslight Anthem te bemachtigen. Maar dat bleek niet te hoeven, want het was een onbegrijpelijk rustige tent. We konden zonder problemen doorlopen naar de hekken achter het voorvak. Na de drukte bij deze band op Lowlands 2010 had ik dit echt niet verwacht…
18:30 Me First & the Gimme Gimmes (Alpha)
De eerste naam op de line-up waar ik echt blij van werd eerder dit jaar, want een band die ik al lang van het nog-zien lijstje wil afstrepen. Deze poppunk coverband bestaat alleen maar uit leden van ‘echte’ punkbands, die een vermakelijk projectje wilden hebben waarin ze de covers konden spelen die ze niet serieus bij hun eigen bands konden doen. Helaas werd de show door slechte nummerselectie om zeep geholpen, veel van de nummers die ze speelden zijn totaal niet bekend buiten de VS. En hoewel dat normaal geen probleem is, is het bij een coverband toch wel soort van de bedoeling dat je de nummers kent… Alsnog wel blij dat ik ze eindelijk eens gezien heb, ondanks het matige optreden!
(Spoel door naar 1m14, daar begint het echte nummer pas)
20:10 Otava Yo (Lima)
Deze Russische neofolk band speelt opgepepte versies van traditionele volksmuziek, inclusief een fout Red Alert stijl accent – “We come from Russia, to play songs… for you!”. Met een doedelzak, twee violen en een klein scala aan mij verder onbekende traditionele Russische instrumenten werd er een heerlijk uit de hand lopend feestje op de Lima en het omliggende terrein gecreeerd. De volledig verbaasde gezichten van de band zelf, toen ze onder oorverdovend gejuich voor hun laatste nummer terug het podium opkwamen, doet me denken dat zij dit ook niet verwacht hadden toen ze uitgenodigd werden om eens leuk een keer te komen spelen op een festival in Nederland…
21:15 Feist (Grolsch)
Okee, deze telt eigenlijk niet echt. Ik wou heel graag Feist live zien maar ik was nog compleet gesloopt van Otava Yo, dus heb naast de Grolsch in het gras gelegen en heb hier nauwelijks iets van meegekregen 🙂
22:00 The Black Keys (Alpha)
Een optreden van The Black Keys stond al lange tijd op het lijstje, maar de hoge ticketprijzen en de HMH als locatie (toch niet mijn favoriet) hielpen niet echt. Mooi dat ze dus op Lowlands stonden dit jaar! The Black Keys bestaan al sinds 2001, maar pas na hun hitje ‘Tighten Up’ in 2010 ontdekte ik hun muziek. Dat betekende dus een flinke inhaalslag om te luisteren, want wat een verdomd lekkere bluesrock knallen zij eruit zeg.
23:00 Beverly Hills 90’80’00’s (Grolsch)
Helaas eindigde de eerste avond voor mij met een domper. De klassieke ’90s party op vrijdag is al jarenlang een hitje voor onze vriendengroep geweest – beetje rondspringen op alle alternatieve klassiekers uit je jeugd, het is zo makkelijk en toch zo leuk. In 2010 werd het concept vervangen door Zeroes Heroes, om een nieuw decennium aan muziek aan te spreken, en in 2011 werd alles van de 80s tot en met de 00s erbij gepakt. Maar door de onbegrijpelijke incompetentie van de DJ’s dit jaar – want laten we eerlijk zijn, dit truukje kan elke feest-DJ zo uit z’n mouw schudden – had ik na een paar uur echt intens zin om ze buiten op te wachten en dood te knuppelen. Bagger geluidskwaliteit, superzacht volume, totaal waardeloze nummerkeuze, mixes die de naam nauwelijks waardig zijn, alle nummers volledig uitdraaien terwijl iedereen ze al 4 minuten zat is, en als klapper op de vuurpijl: net op het moment dat de sfeer er eindelijk wel goed in zit, fucking Krezip gaan draaien… Urgh. We hadden na het eerste half uur het gewoon moeten opgeven en wat leuks moeten opzoeken op het terrein, maar het is door alle voorgaande jaren echt een standaardonderdeel van onze Lowlands ervaring geworden. Volgend jaar niet meer dus.
Zaterdag 18 augustus – dag 2
14:25 Eagles of Death Metal (Alpha)
Bepakt en bezakt met gevulde waterpistolen en -ballonnen togen wij naar de Alpha tent toe, wat betekende dat de trip naar de overkant van het terrein een mobiele wet t-shirt contest werd, gewild of ongewild 🙂 . Ook Willie Wartaal, die ergens onderweg met een cameraploeg bezig was, moest het ontgelden en kreeg een waterballon in z’n nek. De ene helft van onze groep dook bij aankomst het voorvak in om op de oldschool rockklanken van de Eagles of Death Metal rond te springen, de andere helft bleef lekker op de heuvel liggen en heeft zich uitgebreid vermaakt met het natspuiten van schaars geklede dames. Win/win.
15:30 La Pegatina (Grolsch)
Onze favoriete ontdekking van Lowlands 2010, toen dit Spaanse feestbandje uit Barcelona nog in de kleine Lima stond. Dat werd toen een gigantisch feest, een kolkende feestmassa die ver buiten de normale grenzen van de Lima doorging (vergelijkbaar met Otava Yo dit jaar). Dit jaar waren ze terug, maar kregen ze de veel grotere Grolsch om hun ding te mogen doen. In de afgelopen twee jaar hebben ze ook veel meer Nederlandse fans erbij gekregen, dus de Grolsch stond alsnog tot de nok toe vol met springende, dansende mensen. Ik heb ze ondertussen vaak genoeg gezien om het truukje wel te kennen, maar leuk blijft het zeker!
16:30 Linnea Olson (Lima)
18:30 SMOD (Lima)
De hitte begon ons degelijk te nekken en een van de meiden begon zich niet lekker te voelen, dus we besloten even in de buurt van de Lima wat schaduw op te zoeken, wat fris te drinken en iets te eten. Uiteindelijk zijn we bijna 3 uur op die plek blijven liggen om een beetje bij te komen, waardoor we in de achtergrond konden genieten van deze twee acts. Helaas kan ik me helemaal niks herinneren om over ze te melden, zo oninteressant vond ik het blijkbaar.
19:30 Knife Party (Bravo)
Supervet. Knife Party bestaat uit leden van Pendulum die vonden dat het daar niet hard genoeg ging en daarom een nieuwe groep hebben opgericht – ’nuff said. Dik feestje bij de Bravo tent dus!
20:10 Charles Bradley and his Extraordinaires (Lima)
Charles Bradley was ook een mooie om van de lijst te kunnen strepen; ik zou hem eigenlijk vorig jaar zien in de Melkweg. Maar door omstandigheden kon ik daar niet bij zijn en ik had blijkbaar best wel wat vets gemist. In de herkansing dus! Bradley deed tot 10 jaar geleden alleen maar James Brown covers, met zo’n stem die je alleen kunt ontwikkelen door jarenlang whisky en sigaren te misbruiken, tot hij ontdekt werd door Daptone en zijn eigen nummers mocht gaan doen. Altijd mooi om te zien, zo’n baas van over de 60 die je even meeneemt naar decennia geleden toen soul de naam nog waardig was.
21:30 Santigold (Bravo)
Hier had ik heel veel van verwacht, want ik heb haar eerste plaat Santogold helemaal kapotgedraaid. Maar na de eerste 4 nummers niet echt onder de indruk te zijn – erg laf, standaard, ongeinspireerde show – gingen we ervandoor om de volgende band te zien. Als ik de beelden op YouTube zo zie trok dat later bij en heb ik toch wat moois gemist, maar goed, dan moet je je set maar beter opbouwen…
21:45 Krema Kawa (Lima)
Samen met Otava Yo mijn favoriete ontdekking van Lowlands 2012. Een Belgische band die in het Nederlands, Frans en Spaans hun reggae/ska/latin/punk liedjes staat te spelen. Dansbare feelgood zomermuziek, waar je het ene moment Manu Chao stijl bij staat te chillen en het andere moment keihard in de pit staat te skanken.
23:30 Superstijl (India)
Na de teleurstelling van het Beverly Hills feestje van vrijdag wist ik niet zeker of ik wel zo’n zin had hierin. Het idee is aardig: er lopen mensen rond met stempanelen, waarop je 3 keuzes hebt met verschillende muziekstijlen. Die varieren van daadwerkelijke genres als ‘classic hiphop’ naar de wat apartere types als ‘mashups’ en de regelrecht weirde als ‘hipsters kiezen voor geel’ of ‘dierentuin’. Na ongeveer 15 minuten gaat de muziekstijl van het feestje over naar datgene wat de stemming gewonnen heeft. Zo blijf je dus wat variatie houden in je avond en krijg je het publiek daadwerkelijk enthousiast voor de muziek die gedraaid gaat worden. Gelukkig bleek dit daadwerkelijk een leuk feestje, door de DJ’s die beduidend beter waren in hun werk dan de stagiairs die we de vorige nacht moesten aanhoren.
??:?? Grolsch Beugelbad
Nadat Superstijl een beetje saai begon te worden besloten we even een verkoelend biertje te pakken in het Beugelbad van Grolsch. Hoewel met veel fanfare aangekondigd bleek het bad zelf nogal tegen te vallen, erg klein en vooral al heel snel erg smerig. Afgezien daarvan was het bad wel een ontzettend chille plek om even te hangen. En daar een koude beugelfles kopen die je even in je nek kon houden was zeker een verademing…
??:?? Titty Twister
Geheel in de stijl van de vuige bikerbar met dezelfde naam uit From Dusk Till Dawn, een favoriet van veel Tarantino fans (en dus Lowlands bezoekers), is er sinds vorig jaar op het Lowlands terrein de Titty Twister. Een perfect decor gevuld met net wat te vieze paaldanseressen, mooi overdreven getattoeerd barpersoneel, heerlijk zinloze hardrock karaoke en Joost van Bellen als smerige ceremoniemeester.
Zondag 19 augustus – dag 3
13:30 C2C (Bravo)
Deze Franse groep van 4 turntablists heeft een aantal jaar achter elkaar samen de DMC wereldkampioenschappen in de teamcategorie gewonnen, en treedt nu op onder de naam C2C (Coups2Cross). Nummers worden live in elkaar gescratched en gejuggled en hebben die fijne Franse feelgood vibe die je ook herkent in nummers van Daft Punk en Justice.
15:30 Sleigh Bells (India)
Een persoonlijke favoriet, nadat ik ontdekte dat M.I.A.’s Meds and Feds een track van Sleigh Bells als beat gebruikte. Helaas was mijn salespitch (vuige electropop met samples van lompe punk/metalgitaren, die nu live werden ingespeeld) niet genoeg om de rest van de groep mee te krijgen. Heb dus zelf op het lawaai van deze band staan springen – voorzover ik dat nog kon in de brandende hitte.
??:?? Llowlab
Vincent, een vriend van me die aan de Universiteit Twente gepromoveerd is, stond met zijn smartgrid modelhuis ook op het Lowlands terrein bij de Llowlab expositie tegenover de Alpha. Na het kapot gaan op Sleigh Bells was het dus een goed moment om even te chillen bij de duurzame projectjes die ze daar lieten zien en met een paar biertjes even bij te kletsen.
17:30 Miike Snow (Bravo)
Samen met Vincent liep ik de Bravo in om te genieten van dit Zweedse electropop bandje. Helaas werd de hitte hier mij na een paar nummers al echt teveel, ik begon zo hard te zweten dat ik m’n gezicht wel kon droog vegen maar 5 seconden later alweer kletsnat was. Toen op een bepaald moment in mijn zicht de kleuren begonnen weg te trekken en alles grijzig werd ben ik maar naar buiten gevlucht en in de schaduw cola gaan drinken. Jammer, want het was best een mooie show daarbinnen!
19:40 The Shins (Grolsch)
Ik voelde me al een stuk beter, maar nog steeds niet geweldig, dus dit was wederom een gevalletje buiten in het gras liggen. Gebeurde me dit jaar met de hitte toch een stuk vaker dan vorige keren Lowlands.
20:40 Imam Balldi (Lima)
Misschien kwam het doordat ik de dagen daarvoor al Otava Yo, La Pegatina en Krema Kawa had gezien, waardoor deze Griekse groep met een vergelijkbare vibe voor mij gewoon net even wat teveel was. Misschien omdat ik door het weer gewoon al kapot was. Maar ik kon gewoon echt niet zoveel met deze Griekse groep. Paar momenten dat het wat opleefde en origineel klonk, verder gewoon… meh.
Hierna was het voor mij al tijd om terug naar de tent te lopen, de spullen op te ruimen en een lift met de auto mee terug naar Utrecht te krijgen (thanks Jurrien en Dieke!). Topweekend gehad dus. Wat ik dit jaar verder gemist heb maar toch graag had willen zien: Dio, Movits!, Nobody Beats The Drum, Splendid, De Heideroosjes, Patrick Watson, The XX
En ik heb natuurlijk het traditionele zondagnacht eindfeestje van DJ Kees van Hondt gemist. Dat valt niet te omschrijven, het is iets wat je meegemaakt moet hebben. Pure chaos in de India tent. Heerlijk.
Op naar Lowlands 2013!