Ik schiet vrij regelmatig macrofoto’s – voornamelijk van horloges, zoals iedereen ondertussen al weet – maar heb dat eigenlijk altijd nogal houtje-touwtje gedaan. Echte macrolenzen zijn duur en op zich zijn er zat DIY manieren om een vergelijkbaar effect met goedkope technieken te bereiken. Van alles wat ik heb uitgeprobeerd zijn extension tubes (tussenringen) en de aangepaste kitlens de twee technieken die ik heb gehouden.
Maar het blijft toch een beetje aan je vreten, dat gevoel dat je betere foto’s zou schieten als je een echte macro lens zou gebruiken. Toevallig heeft een vriendin een Canon 100mm f/2.8 macro lens die ik even kon lenen, om te zien of mijn DIY oplossingen het nou zo slecht deden. En dat viel me alleszins mee…
Een eerste, snelle test die ik gisteren even heb gedaan:
Het te fotograferen onderwerp, uurwerk van een van mijn mechanische horloges. Horloge is 39mm breed, kroon niet meegeteld. Foto’s zijn in Lightroom ongeveer even licht gemaakt maar verder niet bewerkt:
Foto’s genomen op 1/200, f/22, ISO aangepast per lens om de belichting in hetzelfde bereik te krijgen.
Maximaal macro met de Canon 100mm macrolens:
Maximaal macro met de 18-55mm kitlens met extension tubes:
Maximaal macro met de omgebouwde 28-80mm kitlens:
Hee, dat valt tegen. Zoveel vergroting levert die 100mm Canon dus helemaal niet op. Er is wel beduidend meer in focus bij de 100mm Canon, want de afstand tot het onderwerp is veel groter (ongeveer 30 centimer) vergeleken met de DIY oplossingen (ongeveer 3 centimeter). Dat alleen zou in bepaalde gevallen het geld voor zo’n lens waard kunnen zijn. En ik moet nog even een serieuze check van de kwaliteit van de foto doen, want die macro lens is van binnen ongetwijfeld wel een stuk beter dan zo’n goedkoop bijgeleverd kitlensje. Maar toch… ik kan nou niet zeggen dat ik het tienvoudige prijsverschil van de Canon lens meteen voel als ik de foto’s zo snel vergelijk.
Vooral de autofocus, waar ik eigenlijk het meeste van verwachte, vond ik erg teleurstellend tijdens deze test. Met mijn oplossingen moet je handmatig focussen door de hele camera heen en weer te bewegen; zo’n macrolens behoudt gewoon het nette autofocus systeem. Maar bij deze test moest ik steeds maar wachten tot de lens z’n focus gevonden had, en dat kon soms echt meerdere cycli duren. Dan was je weer een halve minuut verder, terwijl ik handmatig binnen 3 seconden de shot al had. Dat is niet helemaal een eerlijke vergelijking – ik ben na al die jaren erg gewend geraakt aan handmatig focussen, maar als n00b deed ik er nog minuten over. Toch was het niet echt de oplossing waar ik op gehoopt had.
Maar stel nou dat we die extension tubes ook op de 100mm Canon zetten?
Dat is nog steeds niet evenveel vergroting als de 28-80mm zonder tubes.
En wat als we dan op de 28-80mm deze tubes zetten?
Damn. Dat is best dichtbij.
Ik kan me voorstellen dat zo’n uurwerkdetail wat abstract is, omdat niemand weet hoe groot dat in het echt is, maar het puntje van een potlood ziet er met zo’n tube/lens combinatie zo uit:
Not too bad dus. We zitten nog niet in MP-E gebied, maar we komen een heel eind in de buurt…
Ik ga nog even wat meer uitproberen. Meer inhoudelijke tests van de 100mm Canon versus de DIY oplossingen volgen nog!