De Apple 1984 reclame is een mijlpaal voor computerreclames (en reclame in het algemeen). In een grijze, moedeloze toekomstvisie zien we dat Orwell’s 1984 werkelijkheid is geworden. Honderden mensen zonder een eigen wil luisteren naar de propaganda van een totalitaire overheid, die vanaf een groot scherm op hun neerspreekt. Maar een jonge rebel stort zich in die kamer en gooit een moker door het scherm, de mensen verlossend van hun overheerser. Apple (jong, creatief) versus IBM (grijs, verstikkend, ouderwets) perfect als metafoor neergezet.
Dit werk van Chiat/Day is een klassieker die in veel colleges over marketing en reclame terugkomt. Hij is slechts eenmaal uitgezonden, tijdens de Superbowl in 1984, maar trok zoveel belangstelling dat de reclame nog wekenlang werd besproken en opnieuw (gratis!) werd uitgezonden tijdens nieuws en talkshows. Een hoogstandje dus, volgens de experts.
Maar wat is de waarde van een expert nog tegenwoordig? In deze web 2.0 wereld van user generated content is het toch de amateur die het beter weet, de stem van het volk die het hardst moet klinken? Arnold Worldwide maakte voor de opening van de Hatch Awards onderstaand filmpje. Tijdens een focusgroep wordt het storyboard van de 1984 reclame neergezet alsof het een nieuwe reclame betreft voor een Apple product in 2008. En dan maar eens kijken wat het volk van deze klassieker vindt…
Auw. Gelukkig weten we nu dat elke reclame beter gemaakt kan worden door een hond of een chimpansee toe te voegen… (via)
Mja ik begrijp niet echt de reactie hierop van de link die je aan het eind geeft. Het ruikt een beetje naar een elitair ‘wij weten wat het beste is voor het volk’ gevoel. Je ziet dit wel vaker bij creatieve kunsten (film, muziek, mode, etc). Bij marketing komt natuurlijk een brok creativiteit kijken. MAAR… in tegenstelling tot de andere kunsten is het hoofddoel commercieel gericht. Als je een cool reclamefilmpje maakt zonder commercieel doel, dan is dat in mijn ogen geen marketing, maar film(kunst). Er is natuurlijk zat prachtige kunst die maar een beperkte doelgroep en commerciele haalbaarheid hebben.
In het artikel wordt gezegd dat ‘excecutives’ teveel op marktonderzoek leunen. Terecht toch? Blijkbaar heeft de apple-reclame uit 1984 niet meer dezelfde kracht als die toen had: tijden veranderen. Ik vind het dan naief en makkelijk om maar direct te zeggen dat de consument ongelijk heeft (=je doelgroep).