Een van de eerste vintage horloges die ik kocht was een Omega Seamaster uit de ’60s, een 14759 om precies te zijn. Het horloge had alles wat ik zocht in een net kantoorklokje – rustig en ingetogen model van een goed merk, met mooie details zoals de ‘alpha’ vorm van de handen en de goudkleurige opgelegde markers.
Ik liep er een paar weken heel enthousiast mee rond, maar toen merkte iemand op dat de Omega tekst er een beetje scheef op stond. En toen ik er met een macro-lens foto’s van nam zag ik ook hoe slecht afgewerkt het Omega logo op de plaat zat. En eigenlijk viel het ook wel op dat de wijzerplaat veel te clean was, vergeleken met de wijzers.
En zodra je het gezien hebt kun je het natuurlijk nooit meer negeren. Zo’n slecht gerestaureerde wijzerplaat noemen de horloge-fans een ‘redial’, en het betekent ook dat het horloge een stuk minder waard wordt. Miskoopje dus, maar ik wist toen nog niet zoveel van horloges.
En toen vond ik op eBay dit vintage exemplaar tussen de horloge onderdelen liggen:
Andere markers, geen Seamaster text en een crosshair over de plaat, maar alsnog zag deze plaat er beter uit dan de plaat die al in m’n Seamaster zat. Ik wist niet helemaal zeker of het ging passen, dus op hoog van zegen maar op geboden – en gewonnen! Deze week door een horlogemaker laten monteren en…
Pretty damn good. Erg tevreden over zelfs. De markers hebben een andere vorm, maar ik vind deze misschien nog wel mooier. De Seamaster tekst mis ik niet, de crosshair vind ik de plaat juist weer mooi opvullen. En dat ziet er zo uit om de pols:
Deze Seamaster gaat weer wat vaker gedragen worden!