Ik heb een heel nihilistische fase gehad waarin ik Chuck Palahniuk (oa Fight Club) en Brett Easton Ellis (oa American Psycho) vereerde. De apathie, de haat, de afgunst die van de bladzijdes druipt… Het spiegelde alles wat ik als puber voelde.
Ik heb tegenwoordig niet meer diezelfde gevoelens, maar American Psycho blijft een klassieker, een must-read. Ter promotie van de film in 2000 werd een e-mail campagne gestart. Je kon de mailtjes ontvangen die Patrick Bateman, de hoofdrolspeler in de film, jaren later naar zijn therapeut schreef. Niet geschreven door Ellis, maar wel precies de goede stijl. Zeker de moeite waard om te lezen als je American Psycho leuk vond.