Ik haat het om mezelf op foto’s te zien. Ik heb geen modelhoofd, of in ieder geen charmante pose die ik automatisch kan aannemen. Er zijn volledige albums te vullen met foto’s waar ik er echt afgrijselijk op sta. Net als menig fotograaf ben ik begonnen met foto’s nemen om te vermijden dat ik zelf op die dingen voorkom. Dat ik het ook leuk vond bleek later pas.
Maar soms is het nodig. M’n avatar is nu alweer bijna een jaar niet veranderd en ik was eigenlijk niet zo tevreden over de vorige. Niet alleen kreeg ik continu kritiek van iedereen dat ze hem niet bij me vonden passen, er waren ook aardig wat dingen gewoon slecht afgewerkt (veel te hard blur op m’n huid gebruikt, waarom zit er een deurportaal in de compositie, etc). Dus gisteren maar weer een nieuwe poging gedaan. Conclusie: ik kan niet lachen voor foto’s. Het ziet er of intens nep uit, of m’n wangen steken ontzettend uit. Word ik allebei niet blij van. De wereld zal het daarom waarschijnlijk weer met mijn standaard neutrale gezicht moeten doen…
En ter vergelijking, mijn vorige:
En diegene die ik daarvoor gebruikte:
Hmm. laten wij gewoon een keer een photoshoot doen, het is sowieso zuur om jezelf op de foto te zetten.
Haha, mag ik daaruit aannemen dat je deze weer niks vindt? 😉
Ik vind Thomas z’n idee wel een goeie. Daar laat ik ‘t ff bij. 😉
Je mag ook gewoon zeggen dat je het lelijk vindt 😛
Je bent een heerlijk ventje hoor 🙂 je kan ook fotobehang van die foto laten maken, is wel lekker narcistisch.
Dat ben ik sowieso 😀