20 February 2008

Recensie: Cloverfield

By In Uncategorized

De verwachtingen voor Cloverfield waren aan mijn kant hooggespannen. De trailer was namelijk heel vet:

Gisteren ben ik ‘m met Alexander gaan kijken en de verwachtingen werden ook volledig waargemaakt. De trailer geeft een aardige opsomming van het verhaal: we kijken vanuit het oogpunt van Hud, die tijdens een afscheidsfeestje voor zijn vriend Rob met een handycam opnames maakt. Het feestje is leuk op gang als New York opeens door een soort aardbeving wordt geraakt en de stroom uitvalt. De feestgangers stromen het dak op om te zien wat er aan de hand is… en dan ontploft er iets in de achtergrond. Brokstukken vliegen door de lucht en raken de andere gebouwen met vernietigend resultaat. Chaos en paniek volgen.

En dat is zeer goed vermaak. Maar neem één ding van me aan: kijk deze film in de bioscoop. Cloverfield heeft nauwelijks plot, hij moet het hebben van gevoel. Als er shit ontploft, als er dingen instorten, als de massa hysterisch wegrent, dan moet je daar tussenin zitten. Het gebrom van zo’n bioscoopsubwoofer in je maag voelen. De scherven langs je oren horen vliegen. De ervaring deed me heel erg denken aan Black Hawk Down. In de bioscoop was ik overdonderd hoe vet die film was. Daar zat je midden in die gevechtsoperatie, was je onderdeel van de chaos en paniek. Keek je hem vervolgens thuis, bleek het eigenlijk toch best een saaie kutfilm te zijn. Ik denk dat hetzelfde voor Cloverfield geldt: ook al heb je thuis een goeie set staan, voor die paar euro kun je de ervaring zoveel spectaculairder maken. Gewoon doen.

What do you think?